Przyszli więc i zobaczyli, gdzie pozostaje i u niego pozostali przez dzień ów.
(J 1,39)
meneo – pozostać, trwać, być wciąż obecnym,
być trzymanym, utrzymywanym
hemeran ekeinen – ten właśnie dzień
Jezus pozostaje w relacji z Ojcem, tutaj mieszka, trwa. Jego styl bycia na ziemi to odsłania i ukazuje w sposób zrozumiały dla nas. To miejsce otwarte, gościnne, przystępne, tak, że każdy kto chce, może wejść, zamieszkać, pozostać razem z Jezusem. Jest to początek innego życia, życia w komunii, dlatego ten właśnie dzień i godzina zapada mocno w pamięć i pozostaje w niej – jak granica, którą się przekracza, za którą jest już inna kraina.
Przed swoją Paschą Jezus raz jeszcze, z perspektywy całej przebytej drogi, powie o zamieszkaniu, trwaniu w Nim i w Ojcu:
Pozostańcie we Mnie i Ja w was
(J 15,4)
Pozostawanie w Nim będzie
pozostawaniem w Jego Słowie i w Jego miłości, przynoszeniem owocu, pełnią radości
(J 15,7-11)
Daje nam pokój, poczucie bezpieczeństwa i spełnienia nawet wtedy, gdy nasze życie przeżywamy jako próbę, kryzys, cierpienie. Odkrywamy, że zawsze trzyma nas w swoich dłoniach, a to, czego doznajemy, nie zabija nas, ale oczyszcza i wzmacnia.
Św. Paweł mówi o tym doświadczeniu: hypernikomen – ponad miarę zwyciężamy – poprzez Tego, który umiłował nas. (Rz.8, 37)