MALEŃKIE JEST WAŻNE

Jezus jest Synem karmionym przez Ojca –  Jego pokarmem jest wypełnić wolę Ojca, wolę Tego, który Go posłał (J 4, 34). Jezus jest karmiony przez Ojca, kiedy odchodzi na samotną modlitwę na górze – syci się wtedy Jego osobą, Jego obecnością, kontaktem z Nim. I w ten sam sposób Jezus chce karmić ludzi, którzy są przy Nim. Chce być niejako pokarmem, chce aby poprzez słuchanie Jego słowa, przebywanie w Jego obecności, przestrzenie ludzkich braków, głodów, otwierały się na nasycenie, które płynie od Niego. Jezus nie chroni nas przed odczuwaniem głodu, a nawet czasem wystawia na próbę. Uczy nas w ten sposób dostrzegania małych rzeczy, drobiazgów, które są przestrzenią Jego działania. To, co jest znikome, maleńkie, może przemieniać w pokarm, który nas nasyci w sposób przekraczający ludzką miarę i ludzką wyobraźnię, tak obficie, że pozostaje z tego nadmiar. Takie doświadczenie rodzi wdzięczność, poczucie obdarowania i angażuje na rzecz innych, aby być przy nich, być dla nich, dostrzegać ich potrzeby i głody, dzielić się życiem, rozdawać je.